Art. 25 Kodeksu karnego.Nie popełnia przestępstwa , kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.
Sąd może zastosować:
- nadzwyczajne złagodzenie kary lub odstąpić od jej wymierzenia gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa- odstępuje od wymierzenia kary, jeśli przekroczenie granicy obrony koniecznej było wynikiem strachu lub wzburzenia
Przez obronę konieczną rozumiemy odparcie:
a/ rzeczywistego
b/ bezpośredniego
c/ bezprawnego
zamachu skierowanego na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Odpieranie zamachu powinno być proporcjonalne do niebezpieczeństwa i podejmowane tylko w czasie trwania tego zamachu. Przez pojęcie zamach rozumiemy zachowanie sprawcy polegające zarówno na działaniu, jak i zaniechaniu, zmierzające do naruszenia lub naruszające jakiekolwiek dobro chronione prawem. Zamach tylko wtedy stanowi podstawę do podjęcia obrony, gdy jest rzeczywisty, bezpośredni i bezprawny.
ad a/ z zamachem rzeczywistym mamy do czynienia wówczas, gdy zachodzi on w realnej rzeczywistości zewnętrznej i nie jest wytworem wyobraźni czy zbiegiem okoliczności stanowiących pozory zamachu lub błędnym mniemaniem, że takie zdarzenie ma miejsce.
ad b/ bezpośredniość zamachu ma miejsce tylko wtedy, gdy:
- stwarza niebezpieczeństwo dla jakiegoś dobra w chwili obecnej
- sprawca nie rozpoczął jeszcze realizacji znamion czynu zabronionego, lecz ocena sytuacji prowadzi w sposób jednoznaczny do wniosku, że napastnik niezwłocznie przystąpi do ataku na określone dobro /np. do sali operacyjnej banku wchodzi zamaskowany mężczyzna i wyciąga broń/.
- sprawca zamachu np. ucieka już z łupem przed bezpośrednim pościgiem
ad c/ podjęcie działań obronnych przez pracownika ochrony jest uzasadnione tylko wtedy gdy sprawca narusza jakiś przepis prawny. Nieważne czy to naruszenie dotyczy norm prawa karnego, wykroczeń, cywilnego lub administracyjnego.
|